Poradnik – Jak rozmawiać z rodzicami o ciąży (swojej)

Powiedzenie rodzicom „jestem w ciąży” to pewnie jedna z trudniejszych rzeczy, jakie możesz sobie wyobrazić, zwłaszcza jeśli jesteś nastolatką. Wiele nastolatek, ze strachu przed reakcją rodziców, trzyma informacje o ciąży w sekrecie. To nie jest dla Ciebie dobre – ciąża, zwłaszcza niechciana, trzymanie jej w tajemnicy, brak możliwości porozmawiania o niej – może być ogromnym obciążeniem emocjonalnym. Im szybciej zareagujesz, tym lepiej. Oto kilka wskazówek, jak rozpocząć rozmowę: uprzedź, że chcesz porozmawiać, postaraj się to zorganizować tak, by rodzic/e mieli wiedzę, że to dla Ciebie ważne. Możesz zacząć od powiedzenia, że się boisz, że Cię stresuje to, jaka będzie ich reakcja, ale potrzebujesz ich wsparcia i zrozumienia.

Następnie przejdź do rzeczy i powiedź, że podejrzewasz albo już wiesz, że jesteś w ciąży.

Daj im szansę na reakcje. Na pewno pamiętasz moment, w którym dowiedziałaś się, że jesteś w ciąży. Zapewne towarzyszyły Ci takie emocje jak strach, lęk, złość, smutek. Prawdopodobnie potrzebowałaś trochę czasu, by się uspokoić i poradzić sobie z tą informacją. Twoi rodzice też zapewne będą potrzebować chwili, by się z tym uporać. Jeśli rodzice zareagują złością, zaczną krzyczeć, kłócić się, to masz prawo przerwać rozmowę i powiedzieć, że chcesz do tego wrócić, jak się uspokoją. Jesteś podmiotem w tej sytuacji, masz prawo przerwać rozmowę, jeśli uznasz, że jest to dla Ciebie zbyt trudne. Twoje zdanie i samopoczucie są w tej sprawie najważniejsze.

Kiedy rodzice się już uspokoją, pierwsza fala złości minie, możesz podjąć drugą próbę. Zacznij od informacji o wsparciu: „Wiem, że jesteś zła/smutna, ale potrzebuje Twojego wsparcia, pomocy.”

„Będą mną rozczarowani” – to najczęstsza obawa wśród nastolatek. To prawda, że wielu rodziców wymaga od swoich dzieci zbyt wiele i podnosi poprzeczkę wysoko. Prawdą jest też to, że zazwyczaj rodzice chcą dobrze, starają się chronić swoje dziecko, choć nie zawsze umieją o tym rozmawiać. Postaraj się nie zakładać z góry, że na pewno Ci nie pomogą.

Możesz zapytać o ich doświadczenie, czy kiedykolwiek byli w podobnej sytuacji, czy bali się porozmawiać ze swoimi rodzicami o czymś trudnym. To pomoże im przypomnieć, że też kiedyś byli w Twoim wieku i wczuć się w Twoją sytuację.

Pamiętaj, że jesteście w różnych pozycjach. Ty jesteś na początku swojego dorosłego życia. Twoi rodzice zapewne starają się Cie chronić i myślą o Twojej przyszłości. Mogą uważać, że to oni są osobami, które w tej sytuacji będą podejmować decyzje, bo są za Ciebie odpowiedzialni. Może być też tak, że nie zapytają Cię nawet o zdanie – nie zawsze wynika to ze złych intencji. W tej sytuacji warto przypomnieć im, że to Ty jesteś w ciąży i masz na ten temat przemyślenia. Jeśli nie chcesz kontynuować ciąży, możesz powiedzieć im, że wiesz, że bycie matką, zwłaszcza w tak młodym wieku, to wielka odpowiedzialność, a kontynuowanie ciąży, poród będą miały wpływ na życie Twoje i Twojej rodziny. Możesz powiedzieć też, że się zastanawiasz, że się boisz, że masz wątpliwości, że potrzebujesz to przemyśleć. Nie musisz wiedzieć wszystkiego i mieć gotowego rozwiązania. A możesz być przekonana, że kontynuowanie ciąży to najlepsza decyzja Twojego życia. Postaraj się porozmawiać z rodzicem/rodzicami o tym, jakie macie opcje. Pamiętaj jednak, że to Twoje zdanie liczy się ostatecznie najbardziej, a nie zdanie rodziców.

Jeśli jesteś pewna, że Twoi rodzice nie zrozumieją, nie będą chcieli Cię wesprzeć, odrzucą Twoje prośby o pomoc albo po prostu wiesz, że nie możesz na nich liczyć w takiej sytuacji, to rozważ powiedzenie komuś dorosłemu, komu ufasz. Może to być ciocia, kuzynka, mama koleżanki, starsze rodzeństwo. Ważne jednak, aby była to osoba dorosła. Porozmawiaj z tą osobą i powiedź, że potrzebujesz pomocy. W Polsce, niestety, by móc skorzystać z opieki medycznej bez obecności dorosłej osoby, musisz mieć skończone 18 lat. Dlatego to bardzo ważne, byś miała w swoim otoczeniu dorosłą osobę, która Cię wesprze.

Jeśli doświadczasz przemocy domowej, mieszkasz w domu, w którym dochodzi do przemocowych zachowań, obawiasz się, że rodzic/e może/mogą zareagować agresywnie, to zanim z nimi porozmawiasz postaraj się znaleźć sobie miejsce na bezpieczny nocleg. Uprzedź wcześniej kogoś dorosłego, kogoś komu ufasz – to ta osoba potem powiadomi Twoich rodziców, że jesteś bezpieczna, ale potrzebujesz czasu, aby spokojnie rozmawiać lub zostaw wiadomość w domu, że nie uciekłaś. Dzięki temu unikniesz poszukiwania przez policję i problemów z tym związanych. Wsparcie dorosłej osoby, która nie ma emocjonalnego stosunku do sytuacji, jest bardzo ważne. Jeśli nadal czujesz się niepewnie i mało bezpiecznie, możesz zadzwonić do organizacji pomagających w sytuacjach kryzysowych.

Fundacja po DRUGIE Tel.: 693 90 40 44; 601 40 55 98

Telefon Zaufania Grupy Ponton w piątki w godz. 16:00 – 20:00 +48 22 635 93 92

Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę 116 111